عادت مالوف
خوب یا بد، با خودم به توافق رسیدهام که فقط یک سری خوانندهها را دنبال کنم. آهنگهای جدیدشان را میشونم و سعی میکنم کل دیسکوگرافیشان را شخم زده باشم. با غیر از اینها کاری ندارم و سراغشان نمیروم.
سلیقهی متغیر
یک سریها را که همیشه پیگیر بودم دیگر نمیتوانم تحمل کنم. محسن چاوشی، علی اصحابی، بنیامین بهادری، محسن یگانه، حمید عسگری از این جمله بودند. چرا؟ هنوز برای خوانندههای آنطرف ابی این اتفاق نیفتاده. چرا؟
تصادفی
مجموعهای آهنگ به دستم رسید مربوط به ماههای 5، 6 و 7 امسال. آهنگهایی بودند که اصطلاحاً Hit شده بودند. یعنی که مردم دوستشان داشتند یا به هر علتی ترکانده بودند! آهنگها را بر خلاف عادت همیشگی گوش دادم که از بینشان برای اضافه کردن به مورد علاقهها چند خوبِ جدید پیدا کنم.
کی دیده شب بمونه؟
از نتیجهگیری بر پایهی مشاهدات شخصی خودم چندان خوشم نمیآید ولی متاسفانه 85% آهنگها غمگینهای تخیلی و تکراری بودند. شاد بودن یا شاد نبودن آهنگ برایم مهم نیست، مهم ترانه قوی است ولی یکبار دیگر، از یکجای بیربط به من ثابت شد که مردم غم پروری داریم.