جون 2010 – روح‌گردی

یه چیزی رو بهم بگو. توئی که به هر شیوه ای که می تونی داری به پیشروی جنبش کمک می کنی، آیا هیچ به اهدافش توجه داری؟ می دونی اشخاصی رو که به عنوان رهبران این موج انتخاب شدن، چی توی فکرشونه؟ میدونی که به اصل ولایت فقیه و رهبری التزام دارن؟

حالا فرض کن وقتی در نهایت جنبش پیروز بشه، چی می خواد بشه؟ رئیس جمهور عوض می شه، خب. ولی می دونی که اشخاصی که به نمایندگی جنبش جلو می رن هرگز نخواهند گفت اصل رهبری باید حذف بشه همونجوری که تاحالا نگفتن؟ فکر می کنی ممکنه حتی بخوان رهبر رو عوض کنن؟ بعد اون روز تو چه حالی می شی؟ توئی که می دونی هر کس به هر نحوی کشته شد با اطلاع و موافقت ضمنی رهبر در سطح کلان و گاهی حتی جزء بود.

این یک طرف ماجراست، طرف دیگه ماجرا ایرانی های مقیم خارج هستند که می دونیم اکثرشون سلطنت طلب هستند و توی تمام تجمعاتشون پرچم شیر و خورشید دیده می شه. با اینا وقتی که میان ایران و می خوان قاطی جنبش پیروز شده بشن چجوری برخورد خواهی کرد؟ همون هایی که سنگ شاهزاده سابق رو به سینه می زنن. در حالی که نظام شاهنشاهی سالیان ساله که از دور خارج شده و حتی دیگه کلاس هم نداره. کشورهای امروز با سیاست مدارهاشون شناخته می شن نه با پادشاهانشون (اگر هنوز داشته باشن). منهای اعراب که تکلیفشون معلومه!

بهم بگو اون روزی که جنبش پیروز بشه تو دلت چی می خواد و با این گروه افراد چیکار خواهی کرد؟